गरुडाचे जीवनमान 70 वर्षांचे? , परंतु जेव्हा 40 वर्षाचा होतो तेव्हा? अर्चना उके यांनी व्यक्त केले विचार.
मुंबई विभागीय प्रतिनिधी चक्रधर मेश्राम दि. 17 जुन 2021:-
गरुड हा उंच शिखर गाठणारा अतिशय हुशार पक्षी समजल्या जातो. तरीही विशिष्ट वयात आल्यावर गरुडाला हालचाली करण्यासाठी अडचणी येत असतात. त्या अवस्थेत त्याच्या शरीराचे 3 महत्वाचे अवयव निष्प्रभ होण्याची सुरुवात होते. पंजे लांब आणि लवचिक होतात. ज्यामुळे शिकार पकडता येत नाही , चोच पुढील बाजूला वळते ज्यामुळे भोजन करता येत नाही, पंख जड होतात व छातीस चिकटल्यामूळे पूर्णपणे उघडत नाहीत, अशावेळी गरुड भरारी सीमित करतात. अन्न शोधणे, सावज पकडणे,अन्न खाणे या तिन्ही क्रिया त्याच्यासाठी अवघड बनून जातात. अशावेळी त्याच्याकडे तीन पर्याय असतात एक तर प्राण त्याग करणे आणि दुसरा आपली प्रवृत्ती सोडून गिधाडा प्रमाणे मृत अन्नावर गुजराण करणे आणि तिसरा पर्याय असतो आकाशाचा अनभिषिक्त सम्राट म्हणून स्वतः ला पुनर्स्थापित करणे !
जिथे पहिले दोन पर्याय सोपे व सुलभ आहेत तिथे तिसरा अत्यंत कठीण आणि दुर्धर, गरुड तिसरा पर्याय निवडतो, एखाद्या उंच पहाडावर जातो एकांतात आपले घर बनवतो आणि स्वतः च्या पुनर्स्थापनेस प्रारंभ करतो सर्वप्रथम तो आपली चोच दगडावर मारून मारून तोडून टाकतो. एका पक्षासाठी चोच तोडण्याहून अधिक त्रासदायक दुसरे काय असेल? आणि प्रतीक्षा करतो चोच पुन्हा उगवून येण्याची, तसेच तो आपले पंजे तोडून टाकतो आणि प्रतीक्षा करतो पंजे पुन्हा उगवण्याची. नवीन चोच आणि पंजे आल्यानंतर तो आपल्या जड झालेल्या पंखांना एक एक करून उपसून टाकतो आणि वाट पाहतो नवे पंख फुटण्याची !
150 दिवसाचा त्रास आणि प्रतिक्षे नंतर त्याला मिळते त्याची गरुड भरारी, या पुनऀस्थापणे नंतर तो 30 वर्षे जगतो, ताकद आणि अभिमानाने !
याच प्रकारे मानसांचा आत्मविश्वास, सक्रियता आणि कल्पनाशक्ती या तिन्ही शक्ती दुर्बल होऊ लागतात. आपणही भूतकाळात अडकलेल्या बंधक अस्तित्वाचा त्याग करून कल्पनेची मुक्त उड्डाणे घेतली पाहिजेत.
150 दिवस नाही, 60 दिवस द्या स्वतः ला पुनर्स्थापित करण्यासाठी ! जे शरीराला मनाला चिकटलेले आहे ते तोडताना आणि उचकटून काढताना यातना तर होणारच ! पण त्यानंतर जी उड्डाणे असतील ती उंच, अनुभवी आणि अनंताकडे झेपावणारी असतील.
दररोज काही विश्वसनीय चिंतन आणि मनन केले पाहिजे.
एकमेव व्यक्ती आहेत जे स्वतः ला परिपूर्ण ओळखतात. आणि स्वतः मध्ये बदल घडवू शकतात. गरज आहे ती लहान …लहान गोष्टीतून, अनुभवातून बदल करण्याची सुरुवात केली पाहिजे असे मत कर्मवीर विद्यालय वासाळा येथील शिक्षिका आयुष्यमती अर्चना रा. उके यांनी व्यक्त केले आहे.
